నా గురించి కాస్త...

ఏదో వ్రాయాలన్న తపన, కాల్లో విరిగిన ముల్లులా తెగ బాధ పెడుతుంటే, ఈ బ్లాగునైతే మొదలుపెట్టానుకానీ, ఏమి వ్రాయలో, ఎలా వ్రాయాలో అన్న మీమాంస!

నా ముప్పై నాలుగేళ్ళ జీవన గమనాన్ని ఒక్కసారి వెనక్కు తిరిగి చూసుకుంటే, పంచుకోవాలనుకునే సంఘఠనలూ, అనుభవాలూ ఎన్నో! నా గురించి నేను వ్రాసుకునేంత గొప్పవాడిని కాకపోయినా, ఆత్మావలోకనానికీ, పునస్సమీక్షకు ఇది ఒక అవకాశంగా భావిస్తున్నా.

పదమూడేళ్ళకే హస్టల్లో ఉండాల్సి రావడం, అదీ కాళహస్తి జిల్లా పరిషత్ పాఠశాల నుంచి ఒక్కసారిగా హైదరబాదు పబ్లిక్ స్కూలులో పడడం, అందునుంచి కలిగిన గజిబిజి గందరగోళం నుంచి బైటకు రావడానికి నాకు ముఖ్య ఆలంబన, నా మిత్రద్వయం - జయకుమార్ & వెంకట్. ఐతే, దాదాపు ఒకే ప్రాంతం వాళ్ళమైన మాకు చుక్కానిలా నిలచినవి 'యండమూరి' వారి రచనలు.

గోదావరి గలగలనూ, కోనసీమ కొబ్బరాకునూ, వ్యక్తిత్వాన్నీ, దాని అవసరాన్నీ, ప్రేమనూ, ప్రేమించడాన్నీ, ప్రేమింపబడడాన్నీ, ముఖ్యంగా ప్రెమించడానికి కావలసిన అర్హతనూ, ప్రేమకూ ఆకర్షణకూ తేడానూ, మనిషి మనసునూ, దాని లోతునూ, హిపోక్రసినీ, ధైర్యాన్నీ, లౌక్యాన్నీ, కాస్త ఙానాన్నీ, నమ్మకాన్నీ, దాని ఆవస్యకతనూ సుతిమెత్తగా, నిష్కర్షగా మాకు తెలియజెప్పింది యండమూరి నవలలే. ఒక్కసారి వెనక్కు తిరిగి చూసుకుంటే, మా జీవితాలలో ప్రస్ఫుటంగా కనిపించే ఒక లక్షణం, సెల్ఫ్ పిటీ కి లోను కాకపోవడం మరియూ ఆశావహ ధ్రుక్ఫధం.

మా జీవితాలలొ అత్యంత ధుర్భర పరిస్తితులలో కూడా (surprisingly, we three had seemingly complex problems to battle with!), మేము సెల్ఫ్ పిటీ ను దరి చేర్చలేదంటే, అందుకు యండమూరి రచనలు మాలో అంతర్లీనంగా నింపిన ఆత్మ స్థైర్యమే కారణం.

ఆనందో బ్రహ్మ లోని 'యాజి' కానీ, రాక్షసుడు లోని 'అతడు' కాని, భార్యా గుణవతి... లోని 'సౌదామిని' పాత్ర కాని, అన్నీ నొక్కి వక్కాణించేది - వ్యక్తిత్వాన్ని, దాని ఆవస్యకతనూ, ఔన్నత్యాన్నీనూ. యండమూరి వ్యకిత్వ వికాస పుస్తకాలను వ్రాయడానికి మునుపే, ఆ విషయాలను, తన నవలా పాత్రల ద్వారా, విలక్షణమైన తన రచనా శైలితో విశిదీకరించారు...
అలాగే, ఆలోచననూ, ఆలోచించడాన్నీ కూడ వంటబట్టిచంది యండమూరే.

కానీ, యండమూరితో వచ్చిన చిక్కేమిటంటే, ఆ విలక్షణ శైలి వెనుక పడి, పాత్రల ఔన్నత్యం అంతగా ఎలివేట్ అవ్వదు. అలాగే, విమర్శకుల దాడి, కాపీ అన్న చర్చ, కథనం, అందులో సస్పెన్స్ కూడా ఒక కారణమే! ఏది ఏమైనా కానీ, పడవలాంటి కారులో తిరిగే అందమైన గొప్పింటి అబ్బాయి, ఒక పేదింటి అమ్మాయి మధ్య ప్రేమలో, కాకుంటే, అబలల కన్నీటి ప్రవాహంలో పడి చిక్కుక్కున్న తెలుగు నవలకు కొత్త దిశా నిర్దేశం చేసినవాళ్ళలో యండమూరి ఒకరు.

This is not a review on Yandamuri's writings. But, my story, without an acknowledgement to his contribution would be grossly incomplete and deficient.

ఇదే నా మొదటి వ్రాత.....

ఇదే నా మొదటి వ్రాత. తెలుగులో బ్లాగు వ్రాయాలన్న నా ప్రయత్నం ఇన్నాళ్ళకు సఫలమైనందుకు చాలా ఆనందంగా వుంది. ఇందుకు కారణమైన సహ బ్లాగర్లకు కృతఙతాభివందనాలు...

ఓ కవి అన్నట్లు...

అలతి తేనియకన్న, నామని తఱి

కొసరి కూసిన కోయిల కూతకన్న

ముద్దులొలికెడి జవరాలి మోనికన్న

తీయనైన దెయ్యది? అదే తెనుగు బాస

అట్టి తెలుగు భాషలో, తెలుగు మాట్లాడడమే మృగ్యమై పోతున్న ఈరోజుల్లో, ఎప్పుడో అటకెక్కించేసిన రాయాలన్న అభిరుచిని కిందకు దించి, దుమ్ము దులిపి, వ్రాయడం మొదలు పెట్టడం ఎంతో ఆనందాన్నిస్తోంది.

ఎన్ని రోజులయ్యింది ఇంతమాత్రం తెలుగు వ్రాసి! బెంగళూరులో సైన్ బోర్డులు స్వచ్చమైన కన్నడంలో చూసినప్పుడు,ఇక్కడి వారికి వారి భాషపై గల మక్కువను గమంచినప్పుడు, నాకనిపిస్తుంది, మనము తెలుగును క్రమేపీ మరచిపోతున్నామని.. కానీ తెలుగుకు జీవం నింపడానికి ఔత్సాహిక నెటిజన్ల ప్రయత్నం చూసి, ఎంతో స్వాంతన కలుగుతోంది.

ఎందరో మహానుభావులు, అందరికీ వందనాలు...

ఎంతో వ్రాయలని వుంది.. కానీ లేఖిని లో నా టైపింగ్ వేగం, నా మొదటి వ్రాతను ఇక్కడే ఆపేలా చేస్తోంది..
వందనాలు..!!!