సుందరానికి చిరంజీవి టిక్కెట్టిస్తాడా?

ఇది రెణ్ణెళ్ళ క్రితం జరిగిన సంగతి. ఓ ఆదివారపు ఉదయాన, బద్దకంగా వొళ్ళు విరుచుకుంటూ, మంచం దిగాలా వద్దా అని ఊగిసలాడుతున్నప్పుడు మా ఇంటి కాలింగ్ బెల్ మ్రోగింది. పొద్దున్నే ఎవరా అని విసుక్కుంటూ తలుపు తీద్దును కదా, "హయ్ మామా" అంటూ సుడిగాలిలా మా సుందరం లోపలికొచ్చాడు. ఇంత హటాత్తుగా ఊడిపడడానికి కారణమేముంటుందా అని ఆలోచిస్తుండగానే, వాడే మొదలుపెట్టాడు, "నీతో అర్జెంటుంగా ఒక విషయం డిస్కస్ చెయ్యాలిరా..." అని. వాణ్ణి కూర్చోమనిచెప్పి, మా ఆవిడకు కాఫీ పురమాయించి, మొహం కడుక్కోవడానికి నేను బాత్రూంలోకి దూరాను. సుందరం నా చిన్ననాటి స్నేహితుడు. మేము డిగ్రీ వరకు కలిసే చదువుకున్నాము. ఆ తరువాత నేను ఉద్యోగంలో సెటిల్ అయ్యాను. వాడేమో, వాళ్ళ నాన్న బిజినెస్ అందిపుచ్చుకున్నాడు.

వాడి రాకకు కారణం ఊహిస్తూ, నా పనులన్నిటినీ త్వరగా పూర్తి చేసుకుని, మా ఆవిడ ఇచ్చిన కాఫీ కప్పు తీసుకుని వాడిముందు సెటిల్ అయ్యి, విషయం చెప్పమన్నట్టు వాడికేసి సాలోచనగా చూసాను. ఏదో దీర్ఘాలోచనలో ఉన్నట్లు, వాడు సీరియస్ గా కాఫీ సిప్ చేస్తున్నాడు. వాడి నిశ్శబ్ధం నాలో సస్పెన్స్ పెంచుతోంది. మెల్లిమెల్లిగా, నాలోని ఉత్సుకత చిరాకుగా రూపాంతరం చెందుతున్న సమయంలో వాడు గొంతు సవరించుకుంటున్నట్లు దగ్గాడు.

"మామా, చిరంజీవి పార్టీ పెడుతున్నాడట కదరా..." అన్న మావాడి ఉపోద్ఘాతం విని నాకు మండుకొచ్చింది. ఈ విషయం చెప్పడానికా వీడు ఆదివారం పొద్దున్నే నా నిద్దుర చెడగొట్టాడు అన్న కోపమూ, వాడి మానసిక పరిస్థితిమీద చిన్న అనుమానమూ కలగలిసి నాబుర్రని తొలిచేస్తుంటే, వాడు మాత్రం ఇవేమీ పట్టనట్లు కొనసాగించాడు.

"నేను చిరు పార్టీలో చేరదామనుకుంటున్నానురా... వీలైతే ఎమ్మెల్యే టిక్కెట్టుకోసం ప్రయత్నిద్దామనుకుంటున్నా".

ఓ బాల్చీడు నీళ్ళు లాగిపెట్టి నామొహమ్మీద కొట్టినట్లు, వాడి మాటలకు కొద్దిసేపు ఉక్కిరిబిక్కిరి అయ్యాను. ఏమ్మాట్లాడాలో నాకైతే అర్ధం కాలేదు. నా అయోమయంలో నేనుండగానే, వాడు మళ్ళీ కొనసాగించాడు.

"మనూరినుంచి ఎమ్మెల్యే టిక్కెట్టుకోసం ట్రై చేద్దామనునుకుంటున్నా. మనం జాగ్రత్తగా ప్లాను చెయ్యాలి. కాంపిటీషను బాగానే ఉన్నట్లుంది......ఎలా ప్రొసీడ్ అవ్వాలి అన్నదానిపై నీ సలహా కావాలి"

మెల్లగా స్పృహలోకొచ్చిన నేను, నా సందేహాల చిట్టా విప్పాను.

"పార్టీ పెడుతున్నట్లు అయనికా ఒక్కసారి కూడా నోరువిప్పి చెప్పలేదు...అప్పుడే పార్టీ టిక్కెట్టూ, కాంపిటీషను, ప్లాను ఏవిట్రా...నాకైతే ఏమీ అర్ధం కావట్లేదు... అసలు నీకీ ఆలోచనెలా వచ్చింది...?"

నేనో తింగరివెధవన్నట్లుగా నావైపు ఓ చూపు విసిరి, "ఎక్కడున్నావురా నువ్వు...చిరు పార్టీ గురించి ఆంధ్ర రాష్ట్రమంతా కోడై కూస్తుంటే, ఏమీ తెలియదన్నట్లు మాట్లాడుతున్నావు. ఆయన పార్టీ పెడుతున్నట్లు, ఆయన తమ్ముళ్ళూ, బావమరదులూ హింట్స్ ఇస్తూనే ఉన్నారుకదా... అంతమాత్రం అర్ధం చేసుకోకపోతే ఎలా?"

ఇవేమీ పట్టనట్లు, వాడు చెప్పుకుంటూ పోతున్నాడు..."ఓ నాలుగు రోజులక్రితం చిరంజీవి తమ్ముడి బావమరిదికి, వేలువిడిచిన మేనమామకు తోడల్లుడు ఒకాయన,మనూళ్ళో మీటింగ్ పెట్టాడు. ప్రస్తుత రాష్ట్ర రాజకీయ పరిస్థితులను, రాజకీయ ప్రత్యామ్నాయం ఆవశ్యకతనూ, రాష్ట్రంలోనున్న రాజకీయ శూన్యతను,కొత్త రక్తం అవసరాన్నీ వివరించి చెప్పాడు. ఎమ్మెల్యేగా పోటీ చెయ్యాలని అప్పుడే నిర్ణయించుకొన్నాను".

నాకు ఒక్కసారిగా మూర్చ వచ్చినంత పనైంది... వాడి మాటలు విని. ఆదివారం ఉదయాన్నే ఈ షాకులేమిట్రా బాబూ, అనుకుంటూ చెప్పమన్నట్లు వాడికేసి చూసాను.

"మూఢం పోయాక ఆగస్టులో, మంచి ముహూర్తం చూసి, పార్టీని పరకటిస్తారట. ఈలోపల, ఆయన తమ్ముళ్ళూ, బావమరదులూ,వాళ్ళ బంధువులూ ఊరూరా తిరిగి గ్రౌండు ప్రిపేర్ చేస్తున్నారు. ప్రతి నియోజకవర్గంలోనూ గెలుపుగుర్రాలెవరా అని సీక్రెట్ సర్వేలు జరుగుతున్నాయట. ఈ సర్వేలు ఎవరు చేస్తున్నారోమాత్రం తెలియట్లేదు. మనకి టిక్కెట్టు రావాలంటే, మనం ఈ సర్వేరాయుళ్ళ కంట్లో పడాలి....అందుకు ఏమి చెయ్యాలో కాస్త సలహా ఇస్తావేమోనని నీ దగ్గరకొచ్చాను....."

మొదట్లో వాడి మాటలు కాస్త అయోమయానికి గురిచేసినా, మెల్లగా నాకూ కాస్త ఉత్సాహం కలిగింది. వీడు ఎమ్మెల్యే అయితే, మనకు కూడా ఎమ్మెల్యే ఫ్రెండుగా కాస్త పరపతి పెరుగుతుంది, వీడదృష్టం బాగుంటే యే సహాయమంత్రైనా అవ్వొచ్చేమో...నా మనసు అప్పుడే DTS లో కలలు కనడం మొదలుపెట్టింది.

దాంతో నా సందేహాలని కాసేపు కట్టిపెట్టి, వీడికేమి సలహా ఇవ్వాలా అని అలోచించడం మొదలుపెట్టాను. కాసేపు చించిన తరువాత నాకో అయిడియా తట్టింది...."నువ్వెంటనే చిరంజీవి పేరుమీద ఒక అభిమాన సంఘాన్నో, సేవా సంఘాన్నో మొదలుపెట్టరా.."

"ఓ అయిడియా, జీవితాన్నే మార్చెస్తుంది" అని అనందంతో నన్ను కౌగిలించుకుంటాడనుకుంటే, మనీ సినిమాలో ఖాన్ దాదాలా ఓ చూపు విసిరి, "నువ్వేలోకంలో ఉన్నావురా? ఇప్పటికే దాదాపు ఓ ముప్పై సంఘాలున్నాయి. ఇప్పుడు మనం కొత్తగా పెడితే ఎవరు గుర్తిస్తారు.... ఏదైనా వెరైటీగా ఉండాలి...అలోచించు".

నాకు దిమ్మె తిరిగిపోయింది. వార్నాయనో! ఇంత సీను జరుగుతోందా. చెప్పొద్దూ, నా IQ లెవెల్ మీద, నాకే అనుమానమేసింది.

మళ్ళీ అలోచించడం మొదలుపెట్టాను....రక్తదాన శిబిరమూ, ట్యాంకర్లలో నీళ్ళ సరఫరా, సేవా కార్యక్రమాలూ.... ఇలా నేనేమి చెప్పినా, తల అడ్డంగా ఊపేస్తూ, ఇంకోమాట చెప్పమంటాడు.

కాసేపటికి, వాడికే విసుగొచ్చి, నాతో పనికాదనుకొని, నన్ను అలోచించి చెప్పమని, వెళ్ళిపోయాడు. ఎమ్మెల్యే ఫ్రెండుగా నా పరపతి (అదృష్టం బాగుంటే మినిస్టర్ ఫ్రెండు కూడా)....నా కల కరిగిపోతుంటే, నిస్సహాయంగా ఉండిపోయాను.

అందని ద్రాక్ష పుల్లన అని నాకునేను సర్దిచెప్పుకుంటున్న సమయంలో, సుందరం నుంచి ఓ రోజు ఫోన్, "చిరంజీవి ముఖ్యమంత్రవ్వాలని, మళయాళ మాంత్రికులతో పెద్ద యాగం చేస్తున్నాను,నువ్వు పొద్దున్నే ఫలానా చోటుకి వచ్చేసేయి. మన అదృష్టం బాగుంటే, చిరంజీవి తమ్ముళ్ళెవరైనా కూడా రావొచ్చు", మా వాడి గొంతులో ఎక్సైట్మెంటు.

మర్నాడు వాడు చెప్పినచోటుకి వెళ్ళి చూద్దునుకదా, అక్కడ దాదాపు డజను యాగాలు జరుగుతున్నాయి! ఆ జనంలో మా వాణ్ణి వెతికిపట్టుకునేటప్పటికి నాకు దేవుడే కనిపించాడు. సుందరం బిక్కమొహం వేసుకొని కనిపించాడు, "నా ప్లాను బయటికెలా పొక్కిందో తెలియట్లేదురా. ఒకళ్ళకుమించి ఒకళ్ళు, ఇంతమంది తయారైపోయారు. ఈ జనంలో నన్నెవరు గుర్తిస్తారు...."మీ కోసం యాత్ర ముగించుకున్న చంద్రబాబులా దిగాలుగా ఉన్నాడు సుందరం.

అయితే మా వాడు మాత్రం ఆశ పూర్తిగా వదులుకోలేదు. పబ్లిసిటీ కోసం ఏదో ఒకటి చేస్తూనే ఉన్నాడు. కొద్ది రోజుల క్రితం వాణ్ణి మళ్ళీ కలిసాను. వాడి రూపమంతా మారిపోయింది. ఖద్దరు బట్టలూ, పక్కనే ఇద్దరు మనుషులూ....సుందరాన్ని గుర్తుపట్టలేకపొయ్యాను.

ఇంతలో చిరంజీవి పార్టీ పెడుతున్నట్లు ప్రకటించాడు.

సుందరం కూడా ప్రయత్నాలు తీవ్రతరం చేసాడు. రెండు, మూడు సార్లు హైదరాబాదు కూడా వెళ్ళొచ్చాడు. పేపర్లలో అడ్వర్టైజ్మెంట్ ఇచ్చాడు. చిరంజీవి కటౌట్లు పెట్టించాడు. ఖర్చులకోసం కొంచెం ఆస్తి కూడా అమ్మేసుకున్నాడని విన్నాను.

ఓ రోజు కలిస్తే, వాడి బాధనంతా వెళ్ళబోసుకున్నాడు..."పోటీ చాలా తీవ్రంగా ఉందిరా. ఆ సర్వేలు తీసేది ఎవ్వరో, ఏమీ అంతుచిక్కట్లేదు. లోకల్ కాంపిటీషను అనుకుంటే, ఇప్పుడు ఇంటర్నేషనల్ గా కూడా పోటీ ఎదుర్కోవాల్సి వస్తోంది. టిక్కెట్టు కోసం, కొంతమంది ఎన్నారైలు కూడా తయరయ్యారు..ఏమిచెయ్యాలో అర్ధం కావట్లేదు" అంటూ వాడి బాధను వెళ్ళబోసుకున్నాడు.

సుందరాన్ని చూస్తే నాకు జాలేసింది. ఎంత సరదాగా ఉండేవాడు, ఇలా పిచ్చివాడిలా అయిపోయాడు. వాణ్ణి చూసి బాధ పడటం తప్ప ఏమీ చెయ్యలేకపోయాను. ఆసలు, నేను చెపితే వినిపించుకునే స్టేజిలో ఉంటే కదా.

ఓ రోజు ఉందయాన్నే అర్జెంటుగారమ్మని సుందరం ఇంటినుంచి కబురొస్తే, ఏమయ్యిందోనని హడావుడిగా వెళ్ళాను. రెండు మోకాళ్ళకు కట్లతో మంచమ్మీద పడున్నాడు. చిరంజీవి ముఖ్యమంత్రి కావాలని, మోకాళ్ళతొ తిరుమలకొండ ఎక్కాడట. మోచిప్పలు రెండూ రాసుకుపోయాయి.

ప్రెస్సు వాళ్ళొచ్చి ఫొటోలు తీసుకుంటున్నారు. న్యూస్ చానెల్సు వాళ్ళు వాళ్ళావిడ ఇంటర్వ్యూ తీసుకుంటున్నారు.

ఇంతలో ఎవరో హడావుడిగా వచ్చి, చిరంజీవి సన్నిహితుడు పరామర్శించడానికి వస్తున్నట్లు చెప్పారు. సుందరాన్ని చూడడానికి బయట జనాలు క్యూ కట్టేసారు. సుందరం మగతగా నిద్రలో జోగుతున్నాడు. ఏదొ మాట్లాడుతున్నట్లుంటే, ముందుకు వంగాను. నిద్రలో కలవరిస్తున్నాడు..."రాజకీయ శూన్యం, సమాజంలో మార్పు.....నేను సైతం, నేను సైతం" అంటున్నాడు!!!

*** *****

మీరే చెప్పండి, మా సుందరానికి చిరంజీవి టిక్కెట్టిస్తాడా?

భోజనప్రియులు - బహుజనప్రియులు

అన్ని పాట్లూ సాపాటుకోసమేనన్నది నానుడి. కానీ, ఇప్పటి పోకడ చూస్తే సాపాటుకంటే, సాపాటు తగ్గించుకోవడానికే ఎక్కువపాట్లు పడాల్సి వస్తోంది. ఒక్కప్పుడు, మన దగ్గరివాళ్ళ భోజనప్రియత్వం గురించి గొప్పగా చెప్పుకునేవాళ్ళం. అదే, ప్రస్తుతం భోజనప్రియత్వం ఒక పెద్ద నేరం, నిషిద్ధం! నేను డైటింగ్ మొదలుపెట్టిన తరువాత కానీ నా భోజనప్రియత్వం నాకు పూర్తిగా అవగతమవ్వలేదు. అప్పట్నుంచీ, నాకుతెలిసిన వాళ్ళ ఆహారపుటలవాట్లను గమనించడం ఒక హాబీ అయ్యింది.

అందరికంటే ముందు చెప్పుకోవాల్సింది మా ఆఫీసులోని వైస్ ప్రెసిడెంటు మూర్తి గారి గురించి. ఈయనకు, నాలుగు సంవత్సరాల క్రితం మధుమేహం ఉందని కాకతాళీయంగా బయటపడింది. అప్పట్నుంచీ ఈయన తన కడుపు కట్టేసుకుని, "మనం తినే తిండి, అందులోని క్యాలరీలు" అన్న విషయమ్మీద విపరీతమైన రీసెర్చి చేసి, అహారపుటలవాట్లమీద ఉపన్యాసాలివ్వడం మొదలు పెట్టారు. ఒక్క గులాబ్ జామూన్లో ఎన్ని క్యాలరీలుంటాయి, అవి కరగాలంటే ఎంత సేపు వాకింగ్ చెయ్యాలి....ఇటువంటి విషయాలమీద అనర్గళంగా ఉపన్యసించే ఈయన లంచ్ రూం లో ఉన్నాడంటే, మేమెవ్వరమూ అటువైపు వెళ్ళడానికి కూడా సాహసించము. అసలు నేను తెచ్చుకునేదే చిన్న లంచ్ బాక్సు, నా అర్ధాకలికి తోడుగా నేను తినే క్యాలరీలు లెక్కగడుతూ తినడమంటే పెద్ద శిక్షే నాకు!

నా మితృడొకడు నాలాగే ఆకలి బాధితుడు. కాకపోతే, ఫక్తు శాకాహారి. రుచికి అంతగా ప్రాముఖ్యత ఇవ్వకపోయినా, సాంప్రదాయక ఆంధ్రా భోజనం, లేకపోతే కనీసం దక్షిణ భారత వంటకాలను మాత్రమే ఇష్ట పడతాడు. దానికి తగ్గట్లు, అల్సర్ ఉంది కాబట్టి, చివర్లో మజ్జిగన్నం ఖచ్చితంగా ఉండాల్సిందే. ఈ విషయం లో మా వాడికి కాస్త చాదస్తం పాలు ఎక్కువే. మెనూలో ఏ మాత్రం తేడాని కూడా అంగీకరించడు. కాంటినెంటల్ రెస్టారంటుకెళ్ళినా, ఆంధ్రా భోజనం కోసం వెతికే రకం. మేము బాంబేలో కలిసి పనిచేసే రోజుల్లో, ఇద్దరమూ ఒక చిన్న బిజినెస్ మీటింగుకు "సన్ & సాండ్స్" అనే రెస్టారెంటుకెళ్ళాము. ఆ రెస్టారెంట్లో బఫే లంచ్ ప్రతీ రోజూ ఒక్కో థీం ప్రకారం ఉంటుంది. మావాడి దురదృష్టం కొద్దీ, మేమేళ్ళిన రోజు థీం "థాయ్ ఫుడ్డు"! ఇక చూస్కోండి మా వాడి అవస్త. శాకాహారం కోసం వెతికి వెతికి ఏదో భోజనమయ్యింది అనిపించాడు. కానీ, చివర్లో మజ్జిగ/పెరుగు కోసం పట్టు వదలని విక్రమార్కుడిలా ప్రయత్నిస్తుంటే, ఆ థాయ్ చెఫ్ చూసి ఏమి కావాలని వచ్చీ రాని ఇంగ్లీషులో అడిగాడు. మావాడు, వెంటనే ఏమాత్రం మొహమాటం లేకుండా, "ఏనీ థింగ్ కర్డ్ బేస్డ్?" అని అడిగాడు. ఇక చూస్కోండి ఆ చెఫ్ అవస్త. అసలు కర్డ్ అంటే ఏమిటొ అర్ధమయ్యి, అటువంటి పదార్ధమేదీ లేదు అని చెప్పేటప్పటికి, వాడి తలప్రాణం తోకకొచ్చింది.

అన్నట్లు, బఫే అంటే గుర్తుకొచ్చింది. నన్ను బాగా ఇబ్బంది పెట్టే కఠినమైన శిక్ష ఏమిటంటే, బాగా ఆకలిమీద ఉన్న నన్ను, బఫే భోజనానికి తీసుకెళ్ళడం! ఈ పద్దతిని ఎవడు కనుక్కున్నాడో కానీ, వాడికి నా ఉసురు తప్పకుండా తగుల్తుంది. బఫేలో, కంటికింపుగా పలురకాల పదార్ధాలు కనిపిస్తాయి. కానీ, ఏది మొదట తినాలో,ఏది ఎంత తినాలో అన్న సంఘర్షణ నన్ను తినేస్తుంది. దానికి తగ్గట్లు, వడ్డించుకోవడంలో ఇబ్బంది, నిల్చుని ఓ చేత్తో ప్లేటు పట్టుకుని అవస్తలు పడుతూ తింటూ, నాజూగ్గా తింటున్నట్లు నటిస్తూ.. మారు వడ్డించుకోవాలంటే అందరూ మనల్నే చూస్తున్నారనే ఫీలింగు..... అబ్బ అంతకంటే పెద్ద శిక్ష ఉండదు నాకు. ఇటువంటి పార్టీలనుంచి సాధారణంగా అర్ధాకలితోనే బయటపడతాను. అయితే, ఇంట్లో నా డైటింగ్ ప్రసహనం మొదలయ్యినప్పట్నుంచి ఇటువంటి పార్టీల్లో నా మొహమాటాన్నీ, కాంప్లెక్సుల్నీ పక్కన పెట్టి, కడుపునిండా తినే అవకాశాన్ని వదులుకోవట్లేదులెండి.

ఇంకొందరుంటారు. వీరికి జిహ్వచాపల్యం ఎక్కువే కానీ, పైకి మాత్రం మితాహారం గురించి విపరీతమైన ఉపన్యాసాలు దంచుతుంటారు. వీళ్ళ అసలు రంగు పార్టీల్లో కానీ బయట పడదు. వీళ్ళు సాధారణంగా శాకాహారులు, మద్యం ముట్టని వాళ్ళూ అయివుంటారు. మా ఆఫీసులో వీరి శాతం ఎక్కువే. అన్ని పార్టీల్లో వీరి రొటీను ఒకేవిధంగా ఉంటుంది. నాబోటి బడుగుజీవులం దొరికిన అవకాశాన్ని వదులుకోలేకుండా, ఏ బీరో, ఓడ్కానో ఆర్డర్ చేసి కూర్చుంటాం. మావి రెండు పెగ్గులు పూర్తయ్యేలోపల, వీళ్ళు మాత్రం, మెనూ కార్డు మొత్తం వెతికి,రీసెర్చి చేసి, ఎప్పుడూ రుచి చూడని మాక్ టైల్సూ/ఫ్రూట్ పంచ్ లు నాలుగు రకాలు, వాటితో పాటు,ఓ అరడజను స్టార్టర్లూ లాగించేస్తారు. పైకి మాత్రం ఫోజు. వీళ్ళు మందెప్పుడు ఫినిష్ చేస్తార్రా బాబూ అని, ప్రధాని పదవికోసం ఎదురు చూసే అద్వానీలా మా మొహాలకేసి దిగులుగా చూస్తూ కూర్చుంటారు. అప్పటికే కడుపులు నింపేసుకున్న వీళ్ళు, మెయిన్ కోర్సు మాత్రం మితంగా తీసుకుని, చాలా కంట్రోల్ గా తింటున్నట్లు ఒక ఫోజు కొడతారు.

నా మితృడొకతను నాకుమల్లే భోజనప్రియుడు, మాంసాహారి. కాకపోతే, తన జిహ్వచాపల్యాన్ని సమర్ధించుకోవడానికి ఒక లాజిక్కు కనిపెట్టాడు. ఈయనగారి ప్రకారం, మనం నిత్యం తినే ఆహార పదార్ధాలు రెండు రకాలు - అంతగా హాని కలిగించనివి, ఎక్కువ హాని కారకమైనవి. కాని చిత్రంగా తనకిష్టమైనవన్నీ మొదటి వర్గంలోనే ఉండడం కాకతాళీయమెలాగో నాకర్ధం కాదు! కాస్త సైన్సుని జోడిస్తాడు కనుక ఇతని వాదన బలంగానే ఉంటుంది. అయితే, వచ్చిన చిక్కల్లా, మనం ఎంతో ప్రియంగా తినే తిండి మనకెలా హాని కలిగిస్తుందో నమ్మలేని, నా లాంటి మట్టి బుర్రలతోనే. ఇతని వాదన ప్రకారం, మాంసాహారాల్లో తినగలిగినవి చేపలు, చికెనూ మాత్రమే. మటన్ అత్యంత హానికరం. ఈ వాదన వింటున్నప్పుడల్లా నా అవస్త కాస్త ఊహించుకోండి. మటనూ, చుక్కాకు కలిపి మా అవిడవండే కూర, అందులోకి రాగి సంగటి అంటే పడి చచ్చే నేను, మటన్ చెడ్డ చేస్తుందంటే ఎలా నమ్మమంటారు చెప్పండి? (మటనూ, చుక్కాకు కలిపి వండే కూరను "దాల్చా" అని అంటారు. ఇది మా రాయలసీమ స్పెషల్. ఇక రాగి సంగటి గురించి చెప్పక్కర్లేదు. రాయలసీమలో సాధారణ వంటకం)

ఇంకొంతమంది, అసలు పుట్టడమే కడుపు మాడ్చుకోవడానికే అన్నట్లుంటారు. ఆహారపు నియమాలను చాలా ఖచ్చితంగా పాటిస్తారు. ఇందులో ఏ మాత్రం తేడాను అంగీకరించరు. హోటలుకెళ్ళినా కూడా, వీళ్ళ మెనూలో ఏ కొంచెం తేడా ఉండదు. కొత్త వంటకాలను అస్సలు ముట్టుకోరు.వీళ్ళకు మెనూకార్డుల్లోని ఐటెమ్స్ చాలావరకు తెలీవు. వీళ్ళవరకు ఎలావున్నా పరవాలేదు. కానీ, ఎదుటివాళ్ళనుంచి కూడా ఇదే ప్రవర్తన ఆశిస్తారు. వీరి చాదస్తం ఎంతంటే, చివరికి తిరుపతి లడ్డూని కూడా అలోచించి తింటారు! ఇటువంటివాళ్ళు, సాధారణంగా నసరాముళ్ళై ఉంటారు. నలుగుర్లో సరదాగా కలవలేరు. ఎప్పుడూ ఏదో కోల్పోయినట్లు, చిరచిరలాడుతూ ఉంటారు. ఫ్లెక్సిబిలిటీ అస్సలుండదు. తిండి దగ్గరే ఇంత పట్టింపుగా ఉండే వీళ్ళు, నిజజీవితంలో ఎలా ఉంటారో ఊహించుకోండి! వీళ్ళని ప్రేమించే వాళ్ళకన్నా, వీరంటే భయపడే వాళ్ళు,ఇష్టపడని వాళ్ళే ఎక్కువగా ఉంటారు.

అదే, తిండిదగ్గర ఉత్సాహంగా ఉండేవాళ్ళను చూడండి. వీళ్ళు, నిజజీవితంలో కూడా చాలా సరదాగా ఉంటారు. అందరూ వీరి కంపెనీని ఇష్టపడతారు. వీరు ఏ పని చేసినా అందరినీ కలుపుకు పోయే రకం. ఆఫీసుల్లో కూడా, ఇటువంటి వాళ్ళు చాలా పాపులర్! ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే, భోజనప్రియులు సహజంగా బహుజనప్రియులు....ఏమంటారు?