రమణీయం..స్మరణీయం!

కొహోతి కొమ్మచ్చి
కొమ్మకి రెమ్మొచ్చి
రెమ్మకి పువ్వొచ్చి
పువ్వుకి నవ్వొచ్చి
నవ్వుకి నువ్వొచ్చి
రమణకు బాపొచ్చి..
బాపుకు రమణొచ్చి...
బాపురమణలు మనకొచ్చి...
కోతి కొమ్మచ్చి...
(ఇం)కోతి కొమ్మచ్చీ...
మరి (ము)క్కోతి కొమ్మచ్చో....?

నకనకలాడే ఆకలి, చిల్లు పడిన జేబు,
పుట్టిన దౌళేసరం..చెడి చేరిన చెన్నపట్నం
అమ్మతో పంచుకున్న మసాలదోశా..
అరటిదొప్పెలోని చక్కెర పొంగలి..
అప్పులూ, తిప్పలూ...ముప్పులూ
విరిగిపోయిన కప్పులూ
సిగరెట్టు ముక్కలూ
కావేవీ జొకులకనర్హం!

నవ్వడం మరచిపోయిన మన టెల్గూస్ ని,
చెవిపట్టి మెలితిప్పి, తేనెలతేటల తెలుగుని
మళ్ళీ పరిచయం చేసి
నవ్వడం అలవాటు చేసిన ముళ్ళపూడి వెంకటరమణా..
బాపు చేత గొప్పన్నర బొమ్మలు వేయించిన
గొప్ప కథలు రాసిన
తొమ్మిదమ్మల ముద్దుబిడ్డవు..
నువ్వు లేవు అంటే నమ్మడమెలా...?

సరస్పత్తోడు,బాపురమణీయంలో సగమికలేదు!

అదేమిటీ...నిన్ననేగా, ఈకొమ్మమీదనుంచి ఆ రెమ్మమీదకు గెంతుతూ,
తన కోతికొమ్మచ్చితో నవ్వుతూ, నవ్విస్తూ ఏడిపించింది...
అప్పుడే ఏమయ్యిందీ...?

ఇప్పుడేమయ్యిందనీ...? రమణ ఎక్కడికి వెళ్ళాడనీ?
ఇక్కడే ఉన్నాడుగా...మన మధ్యే..నవ్వుతూ, నవ్విస్తూ...
నవ్వుకు చావేంటీ?
రమణకు మరణమేమిటీ...?
బాపూరమణీయం..
కడు రమణీయం......
సదా స్మరణీయం....